Θα δούμε την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσουν τα παιδιά με τα κατοικίδια (Σκύλο και γάτα κυρίως, αλλά και κουνελάκια, καναρίνια, χελώνες κτλ.) και ιδιαίτερα όταν τα κατοικίδια είναι μέσα στο σπίτι, οπότε θεωρούνται μέλη της οικογένειας.
Πάρα πολύ συχνά, σε καθημερινή σχεδόν βάση, έρχονται από το ιατρείο μου ή τηλεφωνούν, γονείς κυρίως ή ακόμα και παιδιά λίγο μεγαλύτερης ηλικίας και μου θέτουν ερωτήματα για τις ‘’υποχρεώσεις’’ που προκύπτουν από τη συμβίωση των παιδιών και της οικογένειας γενικότερα με κάποιο κατοικίδιο, όπως επίσης και για τα ‘’οφέλη’’ που έχει η συμβίωση αυτή.
Η υιοθέτηση ενός κατοικίδιου σκύλου ή γάτας και η συμβίωση μαζί του πρέπει να είναι μια απόφαση που θα παρθεί στην οικογένεια μετά από σοβαρή σκέψη και συζήτηση και αφού συνεκτιμηθούν διάφοροι παράγοντες. Δεν πρέπει να ληφθεί ως μια παροδική και πρόσκαιρη ικανοποίηση της επιθυμίας των παιδιών, όπως η αγορά ενός παιχνιδιού.
Πριν την απόφαση απόκτησης ενός κατοικίδιου, η οικογένεια πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι γίνεται ισόβιο μέλος της, και ότι απέναντί του έχει κάποιες υποχρεώσεις.
Δεν πρέπει να παραλείπει, αμέσως μάλιστα μετά την απόκτηση του κατοικίδιου τα σχετικά με την υγεία του σκύλου ή της γάτας, τα οποία έχουν σχέση και με τη δική μας υγεία, τη δημόσια υγεία Εμβολιασμοί, αποπαρασιτώσεις (ενδο και εξωπαράσιτα), αιματολογικές εξετάσεις κ.α., στα οποία τονίζω, ότι ο μόνος αρμόδιος , κατάλληλος και υπεύθυνος να συμβουλέψει, είναι ο κτηνίατρος.
Η οικογένεια επίσης, πρέπει να αναλογιστεί ότι το κατοικίδιο θέλει φροντίδα σε καθημερινή και μόνιμη βάση. Ιδιαίτερα, αν πρόκειται για σκύλο, θα πρέπει να φροντίζει για:
- Τη διατροφή του,
- Τις ανάγκες του (βιολογικές),
- Την αναψυχή του (βόλτες),
- Τη δέσμευση που επιβάλλει η απόκτηση του (δεν θα είναι εύκολo να λείπει όλη η οικογένεια, με το σκύλο μόνο του για πολλές ώρες/μέρες).
Επίσης, με το κατοικίδιο πρέπει να ασχολούμαστε και να το φροντίζουμε.
Δεν είναι ένα παιχνίδι, που όταν το βαρεθούμε, το παρατάμε. Μετά θα γίνει επιθετικό και δύστροπο.
Όλα τα προηγούμενα, πρέπει να τα αναλογιστεί η οικογένεια και κυρίως τα παιδιά, πριν την υιοθέτηση ενός κατοικίδιου (σκύλου, γάτας κ.α.).
Βέβαια, τα θετικά για ένα παιδί που μεγαλώνει μαζί με ένα κατοικίδιο είναι πολλά, ασυγκρίτως περισσότερα προσωπικά πιστεύω από τις υποχρεώσεις.
Ενδείκνυται πλήρως και φυσικά προτείνεται η ισορροπημένη σχέση παιδιού με κατοικίδιο και το να μεγαλώνει το παιδί μαζί με αυτό.
Το παιδί μαθαίνει να είναι φιλικό και να σέβεται, καθώς επίσης αποκτά οικολογική συνείδηση. Η καθημερινή επαφή με το σκύλο ή την γάτα,
κάνει το παιδί υπεύθυνο και κοινωνικό.
Τα κατοικίδια προσφέρουν αγάπη, συντροφικότητα και στοργή χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα, οπότε τα παιδιά αποκτούν θετική στάση ζωής.
Η ψυχολογική βοήθεια και στήριξη που προσφέρει το κατοικίδιο, όχι μόνο στα παιδιά, αλλά σε όλη την οικογένεια είναι απεριόριστη.
Άπειρα είναι τα παραδείγματα όπου παιδιά με προβλήματα υγείας από απλά ως ανίατα βοηθήθηκαν τα μέγιστα από την συμβίωση με κατοικίδιο.
Αποδεδειγμένα επίσης, παιδιά που μεγαλών ουν με σκύλο ή γάτα, έχουν πολύ μικρότερες πιθανότητες εμφάνισης αλλεργιών και άσθματος.
Τέλος, πολύ σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι τα παιδιά, συμβιώνοντας με κατοικίδιο, μαθαίνουν και εξοικειώνονται με τον
‘’κύκλο της ζωής’’ (Γέννηση, ενηλικίωση, γήρας, θάνατος), όπως επίσης και με τις ανάγκες του κάθε σταδίου.
Νικόλαος Γ. Καραλίγκας
Κτηνίατρος Α.Π.Θ.
11 ης Οκτωβρίου 31
Κοζάνη
Πρόσφατα σχόλια